DO PRZODU ZYJ, ZYJ KOLOROWO, MARZENIA NAJBARWNIEJSZE MIEJ... WLOCZYKIJE W LUANG PRABANG

Po pierwszych fantastycznych przezyciach w Laosie wyruszamy na poludnie do ongis stolicy czarownej i przystojnej miesciny Luang Prabang. Kolejna trase autobusem spedzilem w podobnym stylu z nosem przyklejonym do szyby w oslupieniu jaki Laos jest piekny. Gorzyste tereny w monochromatycznym patchworku soczystych zieleni, wioski plemienne podobne do tej z Luang Nam Tha, ktora wlasnie co odwiedzilismy... Laotanki odziane w tradycyjne, recznie haftowane spodnice z obowiazkowym dodatkiem - parasolka, ktora sluzy w kazdych okolicznosciach pogodowych. W sam raz na pluche i w sam raz na skwar zarzacy sie z nieba.
Luang Prabang jest przytulnym, barwnym przystankiem z wyrazna aura francuskiej ery kolonialnej w wielu jego aspektach. Lezace wygodnie nad rzekami Mekong i Nam Ou drugie co do wielkosci miasto Laosu ma zaledwie 60 tysiecy mieszkancow i niepoliczalna niemalze ilosc turystycznych atrakcji. Zwlaszcza atrakcji o towarzysko-socjalnym zabarwieniu bo kafejek, restauracji, barow i jadlodajni tutaj dostatek. O francuskim charakterze Luang Prabang przypominaja nie tylko kolonialne budynki z okiennicami, nie tylko sympatyczny pan lodziarz z bezblednym akcentem en francais ale takze a moze i przede wszystkim piekarenki a co za tym idzie swiezutkie, chrupiace, cieplutkie bagietki, ktore szybko staly sie nasza codzienna dieta. A zabawilismy tutaj calych 6 dni!



Domowa atmosfera, zolwie wrecz tempo wydarzen, strefa mocno-relaksogenna i kawa za kawa. Prawdziwa aromatyczna poludniowo-laotanska z lyzeczka skondesowanego mleka. Jeden z dni w strugach niepoprawnie rozbrykanego deszczu spedzilismy w calosci siedzac w wiklinowych fotelach na werandzie jednej z restauracji przy kilku filizankach pachnacego napoju. Czy my juz wspominalismy, ze deszczowe chwile, przez to ze tak rzadkie, zawsze staja sie pretekstem do slodkiego nicnierobienia i beztroskich westchnien a la domowa leniwa niedziela?



Kolorystycznie i klimatycznie Luang Prabang cieszy wszystkie zmysly. Malownicza architektura, zloto-czerwone kunsztownie zdobione buddyjskie waty, bujna roslinnosc wtym wszechobecne drzewa magnoliowe, rzeskie zachody slonca i obligatoryjny akcent pomaranczowy w postaci buddyjskich mnichow, ktorych jest tutaj co niemiara.











Smakowo zanim pochlaniamy kolejna bagietke z jednego z ulicznych kramow lunchowa pora, sniadania w postaci pikantnych orientalnych zup "wcinamy" w iscie laotanskim stylu w jednym z kilkudziesieciu ulokowanych wzdluz rzeki Mekong bufetow. Kto by pomyslal, ze w ciagu 6 zaledwie miesiecy dane nam bedzie doswiadczyc stolowania sie nad Nilem, Gangesem i Mekongiem...





Centrum miasta zostaje zamkniete dla pojazdow czterokolowych od wczesno wieczornych godzin kiedy to otwiera swe podwoje wielki targ rekodziel, papierowych parasolek, turystycznych t-shirtow, lampionow i innych cudeniek. Zakupy kusza a jakze.





Opcji browarowo-likierowych tez jest do wyboru do koloru. My szczegolnie ulubilismy sobie taki jeden uliczny przybytek serwujacy wysmienite koktajle, piwko i czestujacy stalych klientow "szocikami" regionalnego trunku Lao Lao na koszt firmy. Miasto zapada w gleboki sen grzecznie o polnocy z oficjalna godzina policyjna.



Luang Prabang jest takim zaczarowanym miejscem, ktory sie kosztuje najlepiej malymi lyczkami. Uczta kulturalno-wizualna, ktora mozna sie delektowac dzien za dniem w nieskonczonosc przedluzajac zaplanowany tutaj pobyt. Od ekstrawaganckich swiatyn, nieco mniej "wymuskanych" niz ich tajskie siostry, z intrygujacym elementem jakiejs blizej niezidentyfikowanej tajemnicy, przez zarazliwie jego leniwe tempo i latwosc w nawigacji, Luang Prabang jest wymarzonym miniaturkowym przystankiem w Azji, idealnym dla zatesknionego za domem "wloczykija"... Wybierajac fotografie do tego felietonu zdalem sobie sprawe, ze w zadnym miejscu wczesniej, moze poza Udaipurem, nie udalo mi sie "schwytac" tylu ladnych ujec, sie pochwale troszku...









Och i ach jak my sie w Laosie zaduzylismy...