NOWA ZELANDIA W PIGULE

W zwiazku z kilkakrotnie przedluzanym przez nas pobytem w kilku sposrod ulubionych azjatyckich krajow, nasze odwiedziny w Australii i Nowej Zelandii skurczyly sie do minimum. Ze w Sydney zabawilismy zaledwie 48 godzin to juz wiecie. Nowa Zelandie natomiast zmuszeni zostalismy okroic do blyskawicznych dwoch tygodni w polnocnej czesci tej fascynujacej krainy. Krotko, zwiezle ale i tresciwie uplynal nam czas na wyspie. Dzielnie wojujacej juz kolejny sezon w Kerry, Krolowej Nart Asi, niniejszym chcialbym zadedykowac ten blog a i jego zdjecia, bo ze wszystkich znanych mi cieplych dusz, to wlasnie ona Nowa Zelandia podekscytowana byla chyba najbardziej.
Naszymi ¨punktami zaczepienia¨ sa stolica - Wellington i Auckland gdzie mamy sposobnosc rezydowac przez kilka dni pod strzechami naszych przyjaciol. Bo nie dosc, ze czasowo to takze a moze i przede wszystkim finansowo wycieczka do Nowej Zelandii musiala zostac skrocona by nie nadwyrezyc naszego kruchego globtroterowego budzetu. Przeciez przed nami jeszcze dwa miesiace wojazy po Ameryce Poludniowej...
W Wellington cieszymy oko, ucho i wszystkie poniekad zmysly, stoliczna bohemistyczno - dekadencka atmosfera. Artystyczna, undergroundowa, eklektyczna i kosmopolityczna aura miasta nasuwa skojarzenia z ukochanym przez nas Brighton w Anglii.
Malowniczy port staje sie wymarzonym miejscem do pierwszej wloczegi zilustrowanej pierwszymi fotografiami...







Niebagatelny wybor kafejek, barow, galerii, ¨ciucharni¨ z drugiej reki i muzycznych rupieciarni. Wyborna selekcja ulicznych perelek graffiti pomimo wszechobecnej tutaj akcji anty-streetartowej lokalnej gawiedzi politycznej. Unikatowy, wyjatkowy nastroj miasta sprawia, ze czujemy sie tutaj jak ryby w wodzie z nasza pasja do ¨zakreconych¨, kolorowych i pelnych zycia metropolii. Tyle sie tutaj dzieje!!!
Wieczorowa pora konsumujac rubaszna ilosc czerwonego wina z gospodarzami Jasonem i Adrianem tanczymy do bialego rana przy nowiuskich szlagierach z biblioteki Piotrusia Pana Dzieja co to z dobrodusznosci serca jego przyfrunely z Irlandii w slodkim prezencie pour moi. Czarodzieju Czarnecki po raz kolejny kapelusze z glow, jestes moim guru!
4 dni w Wellington uplynely towarzysko, kulturalnie, muzealnie i ogolnie blogo i beztrosko. Idealna dawka zwiedzanie, imprezowania i kosztowania miejskich ¨przysmakow¨ po kawaleczku niekoniecznie tylko w wymiarze kulnarnym. No i ten sernik malinowy z kruszonka - prima! O nocy w MIGHTY MIGHTY nie bede sie rozpisywal tylko nie omieszkam podzielic sie kilkoma ujeciami w nastepnym wpisie bo miejsce to jak najbardziej doloaczylo do naszych ulubionych.











Po wielkomiejskich perypetiach udajemy sie w ekspresowym tempie w glab wyspy polnocnej w poszukiwaniu slynnych zielonych, gorskich krajobrazow, z ktorych Nowa Zelandia tak slynie.
W opustoszalym poza sezonem Taupo, w jezioranskich ¨okolicznosciach przyrody¨¨ fotografujemy dzikie kaczki i mewy oddychajac swiezym powietrzem, zamarzajac przy okazji ¨na kosc¨ przy tych syberyjskich niemalze, w porownaniu z azjatyckim zarem z nieba, temperaturach.





Rotarua - miasteczko numer dwa, centrum odnowy biologicznej, blotnistych kapieli, goracych zrodel, miejskich mini gejzerow i wszedobylskiego zapachu siarki. Bardzo nietypowe miejsce z bulgoczacymi odglosami spod powierzchni ziemi i termicznymi dziwami natury. Kilkugodzinna piesza wyprawa tylko utwierdza nas w przekonaniu jaka piekna i pelna niespodziewajek na kazdym kroku jest Nowa Zelandia.











Pocztowkowa miescinka plazowa Maunganui, zawdzieczajaca swoja nazwe wzgorzu o tym wlasnie dzwiecznie brzmiacym imieniu, jest naszym trzecim i ostatnim zarazem wypadem przed finalem w Auckland. Cudowna panorama na cala zatoke, pasace sie baranki przywolujace echa irlandzkiej scenerii to dodatkowe atrakcje po wspinaczce na szczyt wzgorza. Trzeci dzien z rzedu pogoda spisuje sie na medal i udaje sie nam uniknac regularnego tutaj o tej porze roku deszczu. Pani Irena z pewnoscia uzbieralaby w Maunganui kilka bursztynow na jednej z lokalnych plaz... Mozemy sobie tylko wyobrazic jak przepieknie jest tutaj latem...











Na zakonczenie naszego nowozelandzkiego rozdzialu fundujemy sobie kilka tak wytesknionych domatorskichdni dzieki uprzejmosci i goscinnosci Hazel i jej przytulnego gniazdka. Telewizor, internet, litry wypitej herbatki, domowe obiadki, cieple pantofle i koc... Jak w domu...
Przy burzowo - ulewnej aurze do centrum Auckland udajemy sie zaledwie jednorazowo, godzinami maszerujac po jej second-handowej dzielnicy.
Nastepnym razem postaramy sie zaplanowac Nowa Zelandie w porze letniej bo marzlismy tutaj praktycznie przez caly czas. Ale warto bylo takze dla wyprawy nad czarno-piaskowa plaze ostatniego dnia, kolejny cud natury, ktory dane nam bylo zobaczyc.
Warto tez dla tego zielonego syfonu (z nabojami!) cosmy go jako souvenir z Nowej Zelandii nabyli w antykwariacie...