SERDECZNE POZDROWIENIA Z NIEPOKORNIE PIEKNEJ POKHARY

Nasz przystanek numer dwa w Nepalu to iscie pocztowkowa Pokhara. Chyba jedynie Praga, gdy podziwialem ja zima przed laty, moglaby konkurowac z tym drugim co do turystyki miejscem w Nepalu w kategorii malowniczosci. Jezioro Phewa Tal, pokryte sniegiem szczyty Himalajow, buddyjskie mantry rozbrzmiewajace z lokalnych sklepikow muzycznych, beztroska, urokliwa atmosfera i punkt obowiazkowy nie tylko dla maniakow wspinaczek gorskich, do ktorych uwaga konkurs kto zgadnie ale nie naleze:-)



Tutaj ruszamy ku przygodzie z natura. Po rozkosznie "widokowkowej" przeprawie lodka "petitka" na druga strone jeziora, wspinamy sie na szczyt jednego ze wzgorz, docierajac do sniezno-bialej pagody zadedykowanej pokojowi na swiecie z wieloma turkusowo-zlotymi posagami Buddy. Definicja spokoju, potega przyrody i pierwsza z kilku sesji foto z monumentalnymi Himalajami w tle.



Dzien drugi ambitnie postanowilismy spedzic na wysokiej klasy rowerach gorskich. Sie bedziemy scigac w gorach a co:-) Wszystko przebiegalo zgodnie z planem. Przynajmniej przez pierwsza godzine...Zaraz po tym jak trasa zaczela sie niepokojaco wznosic do gory, choralnie niemal (poza dzielnym Maciejem S.) zdecydowalismy, ze moze jednak przy naszej "znakomitej" kondycji, do naszego celu - wioski Sarangot, z jednym z najpiekniejszych punktow widokowych na Himalaje, latwiej dotrzec nam bedzie na piechote. Slono przeplacone rowery zostawilismy pod opieka sympatycznej goralskiej rodziny i w trojke kontynuowalismy wyprawe "na nogach"...
Sarangot przereklamowane nie jest. Na szczycie krystaliczna panorama na az 9 roznych szczytow gorskich. Jaki piekny ten swiat! Satysfakcja!





W Pokharze zakosztowalismy po raz pierwszy w tybetanskiej kuchni, zostalismy rozpieszczeni w najlepszej z dotychczas wybranych tanich "noclegowni" i trafilismy, zwabieni intrygujacymi dzwiekami spacerujac wieczorowa pora, na fenomenalny wystep lokalnego zespolu z dwoma rewelacyjnymi wokalistkami, w malusienkim, autentycznym, nepalskim barze, gdzie jako jedyni turysci wciagnieci zostalismy w wir tanca z usmiechnietymi kelnerkami. Takiej muzyki nie slyszalem jeszcze nigdy, prawdziwa uczta...





Czy ja juz wspominalem ze kocham Nepal?




Pozdrawiam i tym razem najserdeczniej pozdrawiam ciocie Grazynke i wujka Zbyszka za pierwsze komentarze w dziale nepalskim. Poza tym strasznie sie ciesze ze odezwala sie tez moja droga Natalya a o kultowych juz niemal komentarzach Jadziadzi nawet nie wspomne dzieki kochani! Duza buzia X